Στο λεπτό ποιητή,
το φίλο μου,
θα ᾽θελα στον Καικίλιο,
πάπυρε, να πεις,
να έρθει στη
Βερόνα, του Νέου Κόμου
αφήνοντας τα
τείχη και τη Λαρία ακτή:
τι θέλω κάποιες σκέψεις να ακούσει
του φίλου του
δικού του και δικού σου.
Γιατί, αν είναι
συνετός, θα φάει τους δρόμους,
όσο κι αν η
λαμπρή κοπέλα χίλιες φορές
θα τον ανακαλεί
όταν θα φεύγει, και τα δυο της χέρια
στον τράχηλό του
ρίχνοντας να περιμένει θα ζητά,
αυτή που τώρα, αν
την αλήθεια μου είπανε,
γι᾽ αυτόνα λιώνει με έρωτα ανεξέλεγκτο.
Τι άπαξ και διάβασε την ατελή
δέσποινα του
Δινδύμου, φλόγες την τρώνε
την κακομοιρούλα
βαθιά μες στο μεδούλι.
Σε συγχωρώ, κοπέλα της Σαπφικής
μούσας πολυμαθέστερη:
τι άρχισε γοητευτικά
του Καικιλίου η
Μεγάλη η Μητέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου