Κάτουλλος 32

Να σε χαρώ, γλυκιά μου Ιψιτίλλα,
κορίτσι μου, τσαχπίνα μου,
κανόνισε να σου 'ρθω το μεσημεράκι.
Κι αν κανονίσεις, θα με υποχρέωνες,
άμα κανείς το σύρτη στην εξώπορτα δε βάλει
κι άμα δε σου 'ρθει έξω να βγεις,
αλλά σπίτι να μείνεις και να μου είσαι έτοιμη
για εννιά απανωτά γαμήσια.
Σοβαρά τώρα, αν είσαι μέσα, κανόνισε αμέσως:
βλέπεις μόλις απόφαγα κι ανάσκελα χορτάτος
φουστάνια και φορέματα τρυπώ πέρα για πέρα.

Κάτουλλος 38

Άσχημα είν' ο Κάτουλλός σου, Κορνιφίκιε,

άσχημα είν' τα πράματα, μα το Θεό, κι αφόρητα,

μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα απ' το κακό στο χειρότερο.

Το φίλο σου εσύ με ποια ελεγεία, που πράμα ελάχιστο 

κι απλούστατο είναι, τον παρηγόρησες; 

Μαζί σου είμαι θυμωμένος. Τόσο αξίζει η αγάπη μου;

Μία μικρούλα ελεγεία ποθώ,

πιο θλιβερή κι από τα δάκρυα του Σιμωνίδη.

Κάτουλλος 8

.

Καημένε Κάτουλλε, άλλες ανοησίες μην κάνεις,
κι αυτό που βλέπεις ότι χάθηκε χαμένο μέτρησέ το.
Έλαμπαν κάποτε για σε ηλιόλουστες οι μέρες
τότε που συχνοπήγαινες όπου σε πήγαινε η κόρη,
αυτή που εγώ αγάπησα όσο κανείς καμιά δε θα αγαπήσει.
Εκεί τότε πολλά παιχνίδια της αγάπης παίζατε,
που και εσύ τα ήθελες κι η κόρη δεν τα αρνιόταν,
στα αλήθεια έλαμπαν για σε ηλιόλουστες οι μέρες.
Τώρα κείνη δε θέλει πια· εσύ όμως τον έλεγχο μη χάνεις,
κι αυτήν που φεύγει πια μην κυνηγάς, μη ζεις απελπισμένα,
αλλά με αποφασιστικότητα υπόμεινε, καρτέρα.
Γεια σου κοπέλα. Τώρα ο Κάτουλλος αντρίκια υπομένει,
δε θα σε ψάχνει πια κι ούτε θα σε ζητά χωρίς τη θέλησή σου.
Αλλά εσύ θα υποφέρεις, όταν κανείς δε θα σε θέλει.
Κακούργα, αλίμονό σου! Τι ζωή σου απομένει;
Ποιος τώρα θα 'ρχεται κοντά σου; Σε ποιον ωραία θα φαίνεσαι;
Ποιον τώρα θα αγαπάς; Ποιος θα σε λέει δικιά του;
Ποιον θα γλυκοφιλάς; Ποιανού χειλάκια θα δαγκώνεις;
Ομώς εσύ, Κάτουλλε, αποφασιστικά καρτέρα.