καλά δεν το δουλεύεις, στην πλάκα στο κρασί,
σουφρώνεις τις πετσέτες των απρόσεκτων.
Κι αυτό γουστόζικο θαρρείς πώς είναι; Ανόητε, πέφτεις έξω·
όσο δεν πάει βρόμικο κι άξεστο πράμα είναι.
Δε με πιστεύεις; Ρώτα τον αδερφό σου
τον Πολλίωνα, που ένα μάτσο χρήματα
για τις κλεψιές σου θα 'δινε - χάρη γεμάτο
βλέπεις και φινέτσα ειν' το παιδί.
Γι' αυτό ή καρτέρα ιάμβους στο κεφάλι σου να πέσουνε
χιλιάδες ή δώσε πίσω την πετσέτα μου,
δεν είναι η τιμή της που με συγκινεί,
αλλά του φίλου μου που είναι ενθύμιο.
Λινά μαντήλια από της Ισπανίας τα Σαίβατα
για δώρο μου 'στειλαν ο Φάβουλλος
και ο Βεράνιος· αυτά οφείλω να αγαπώ
όσο αγαπώ το Φάβουλλο και το Βεράνιό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου