Κάτουλλος 29

Ποιος να το δει βαστά, ποιος να το υπομείνει,

εξόν κι αν είναι άπληστος, ξεδιάντροπος, πεινάλας,

να ‘χει ο Μαμούρρας της Λυσίκομης της Γαλατίας τα πλούτη

κι ό,τι καλό η έσχατη η Βρεταννία κρατούσε;

Πούστη Ρωμύλε, τα βλέπεις κι υπομένεις;

Και τώρα εκείνος πέρφανα κι απλόχερα

απ’ όλων τα κρεβάτια θα περάσει,

σαν Άδωνις ή σα λευκό περιστεράκι.

Πούστη Ρωμύλε, τα βλέπεις κι υπομένεις;

Είσαι άπληστος, ξεδιάντροπος, πεινάλας.

Για πάρτη του, μοναδικέ μου στρατηγέ,

στην έσχατη της δύσεως τη νήσο έφθασες,

για να καταβροχθίζει διακόσια και τριακόσια

τούτη η γαμημένη πούτσα σας;

Τι είναι τούτο αν όχι ολέθρια απλοχεριά;

Μήπως δεν όργωσε ή δεν ντερλίκωσε αρκετά;

Πρώτα τα πατρικά αγάθα τα ξεκοκκάλισε,

ύστερα έφαγε τα λάφυρα του Πόντου, τρίτη

την Ισπανία, που ο χρυσοφόρος Τάγος την ποτίζει:

Τώρα φόβος για τη Γαλλία και την Αγγλία υπάρχει.

Τι διάολο τον καλοπιάνετε ετούτον;  Ή μήπως είναι ικανός σε

τίποτα εκτός απ’ το να μασουλά κληρονομιές γαρνιρισμένες;

Για πάρτη του, ω άνδρες δικαιότατοι της πόλης,

γαμπρέ και πεθερέ, τα καταστρέψατε όλα;