Κάτουλλος 95

Η Σμύρνα του Κίννα μου ύστερα από τον ένατο εν τέλει θέρο

            απ’ ότε άρχισε και από τον ένατο βγήκε χειμώνα,

στο μεταξύ πεντακόσες χιλιάδες λέξεις άστοχες διηνεκώς

            στην καθισιά του αραδιάζει ο Ορτήνσιος.

Η Σμύρνα στα έγκατα θα φτάσει των αγίων υδάτων του Σατράχου,

            τη Σμύρνα αλαργινός αιώνας ασπρομάλλης θα διαβάζει.

Αλλά το Χρονικό του Βολούσιου στην Πάδουα στον τόπο θα πεθάνει

            και σε σκουμπριά συχνά χαλαρούς θα προσφέρει χιτώνες.

95b

Το μικρό του φίλου μου το ενθύμιο ας είναι στην καρδιά μου
           κι ο λαός ας χαίρεται με τον πρησμένο Αντίμαχο.